Γέννηση Ολυμπιάκων Αγώνων

Οι Ολυμπιακοί αγώνες γεννήθηκαν χάρη σε ένα μικρό Έλληνα βασιλιά που ονομάζονταν Ίφιτος και που είχε αποκάμει να βλέπει το βασίλειό του, την Ίλιδα, όπου βρίσκονταν το θρησκευτικό κέντρο της Ολυμπίας, να λεηλατήται αδιάκοπα από τους στρατούς των μεγάλων γειτονικών κρατών, που πολεμούσαν μεταξύ τους, και πήγαιναν να λύσουν τις διαφορές τους στο έδαφός του.


Μη ξέροντας τι να κάνει, ο Ίφιτος πήγε το έτος 784 π.Χ. στο μαντείο των Δελφών, στις πλαγιές του Παρνασού, όπου υψόνονταν ο ναός του Απόλλωνα, του Θεού του Φωτός και των Τεχνών.

Αυτός ο ναός ήταν ξακουστός σε όλη την αρχαία Ελλάδα, γιατί στο εσωτερικό του, με το στόμα μίας ιέριας, της Πυθίας, ο Θεός Απόλλωνας απαντούσε σε όλες τις ερωτήσεις που του έθεταν. Οι απαντήσεις του που ονομάζονται χρησμοί, θεωρούνταν αλάθευτες. Στην ερώτηση του Ίφιτου: "Τι πρέπει να κάνω για να γλιτώσω το λαό μου από τα δεινά του πολέμου;" ο Απόλλωνας αποκρίθηκε: "Να οργανώσεις στην Ολυμπία αθλητικούς αγώνες που τόσο τους αγαπούν οι Θεοί.".

Εντυπωσιασμένος από αυτό το χρησμό, ο Ίφιτος επισκεύτηκε έναν από τους ισχυρότερους γείτονές του, το Λυκούργο, βασιλιά της Σπάρτης, και του εξέθεσε την κατάσταση. Ο Λυκούργος αφού τον άκουσε με ενδιαφέρον αποφάσισε να θεωρήσει την Ίλιδα ουδέτερο έδαφος, για να μπορεί ο Ίφιτος να οργανώσει αβίαστα τους αγώνες που άρεσαν στους Θεούς.

Καθώς ο Λυκούργος ήταν ισχυρός βασιλιάς, με μεγάλη επιρροή, όλοι οι άλλοι βασιλιάδες των Ελληνικών κρατών συμφώνισαν μαζί τού, Έτσι η Ίλιδα γίνονταν απαραβίαστη.

Ο Ίφιτος, γεμάτος ευγνωμοσύνη, αποφάσισε την τέλεση στην Ολυμπία, κάθε τέσσερα χρόνια, κατά την πρώτη πανσέληνο μετά το θερινό ηλιοστάσιο, έναν αγώνα ανάμεσα στους δρομείς δύο πόλεων: της Πίσας και της Ίλιδας. Ο αμετάβλητος αυτός ρυθμός - κάθε τέσσερα χρόνια - μας επέτρεψε να γνωρίζουμε με ακρίβεια τη χρονολογία μεγάλων ιστορικών γεγονότων της